Hollywood’un ilham verici gerçek hikayeleri beyaz perdeye taşıma trendi devam ederken, yönetmen Sean McNamara yeni filmi “Soul on Fire” ile dikkatleri üzerine çekti. Daha önce köpek balığı saldırısında kolunu kaybeden sörfçü Bethany Hamilton’ın hikayesini anlatan başarılı yapımı “Soul Surfer” ile tanınan McNamara, bu kez John O’Leary’nin neredeyse ölümle sonuçlanan çocukluk kazası sonrası yaşadığı dönüşümü merkeze alıyor. O’Leary’nin 2016 tarihli anı/kişisel gelişim kitabı “On Fire” temel alınarak çekilen bu film, zorlukların üstesinden gelme temasıyla aile dostu izleyicilere ulaşmayı hedefliyor.
Ancak eleştirmenler, filmin sıcak ve samimi tonuna rağmen, tıpkı O’Leary’nin kendisinin de bazen hissettiği gibi, anlatımın altında yatan derinliği yakalayamadığı görüşünde birleşiyor. Film, "ilham verici" ve "iyi hazırlanmış" sıfatlarını alsa da, "fazla genel" ve "duygusal açıdan yüzeysel" olarak nitelendiriliyor.
1987 Yılında Yaşanan Travma: John O'Leary’nin Dramatik Hikayesi
Film, St. Louis banliyölerinde yaşayan, beyzbola takıntılı 9 yaşındaki John O’Leary’nin (James McCracken) hayatının tamamen değiştiği o trajik günü anlatıyor. Bir gün, büyük çocuklardan gördüğü kibrit ve benzinle oynama merakı, tüm evi yok eden büyük bir patlamaya yol açar. Kazadan sadece John ciddi şekilde yaralanır, vücudunun %100’ü yanmıştır ve hayatta kalma şansı çok düşüktür.
Hikaye, John’un ailesinin sadık desteği, özel bir erkek hemşirenin (DeVon Franklin) özverili bakımı ve yerel spor spikeri Jack Buck (William H. Macy) gibi isimlerin ilgisi sayesinde hayatta kalmasını konu alıyor. Hastaneden beş ay sonra taburcu olan John, ciddi hasar gören parmaklarının ampüte edilmesi nedeniyle protez ellerle yaşamaya alışmak zorundadır.
Yeniden Doğuş ve İçsel Mücadele
Yetişkin John’u canlandıran Joel Courtney’in performansı, kahramanın üniversite yıllarındaki popülerliğini ve ardından profesyonel bir konuşmacı olma yolculuğunu başarıyla aktarıyor. Ancak film, John’un dışa dönük başarısına rağmen içsel şüphelerini derinlemesine incelemekte zorlanıyor. John, babasına (John Corbett), tüm zaferlere rağmen hala derinlerde "bir sahtekar, duygusal bir korkak" gibi hissettiğini itiraf eder. Eleştirmenler, Courtney’in sevimli oyunculuğuna rağmen, bu içsel çatışmanın yeterince canlı aktarılamadığını belirtiyor.
Bu tür ilham verici biyografiler, genellikle kahramanların dışarıdan görünen başarılarının ardındaki derin kişisel bedelleri ve içsel şüpheleri gösterme zorunluluğuyla karşı karşıyadır. Örneğin, Spice Girls ikonu Victoria Beckham'ın belgeseli, kariyerinin zirvesinde dahi uzun yıllardır süren yeme bozukluğuyla mücadele ettiğini ve moda markasının on milyonlarca dolarlık mali krizin eşiğinde olduğunu ortaya koymuştu. Belgeselin yönetmeni Nadia Hallgren (Michelle Obama'nın 'Becoming' belgeseliyle tanınan), Victoria'nın yıllarca koruduğu titiz kontrol mekanizmasını kırmanın ve onu kamera önünde duygusal olarak 'ham' hale getirmenin en büyük zorluk olduğunu belirtmiştir. Hallgren'e göre, bu süreç Victoria için "son derece rahatsız edici" olsa da, sonuçta daha önce konuşmadığı konular hakkında samimi itiraflarda bulunmaya istekli bir Beckham ortaya çıkmıştır. Beckham’ın belgeselde yer alan yeme bozukluğuyla mücadelesi, moda markasının on milyonlarca dolarlık mali krizin eşiğinde olması ve zorlu anlarda yönetmen açıklamaları dahil olmak üzere tüm detaylara buradan ulaşabilirsiniz. Bu durum, O’Leary gibi motivasyon konuşmacılarının dahi, dışarıya yansıttıkları mükemmeliyetçi imajın ardında ciddi duygusal çatışmalar yaşayabileceğinin altını çiziyor.
Eleştirel Bakış Açısı: Nüans Eksikliği ve Tanıtım Hissi
Şeytanın Avukatı: Neden Bazı İzleyiciler İkna Olamayabilir?
Film, “gerçek hikayelerin” samimi bir anlatımla izleyiciye sunulması beklentisini karşılıyor. Ancak, McNamara’nın önceki başarılı filmi “Soul Surfer”daki sörf açısının güçlü spor draması, bu filmde beyzbol hayranlığı ile kıyaslandığında daha az etkili kalıyor. Eleştirel görüşlere göre, “Soul on Fire” John’un yolculuğunu karmaşık ve incelikli bir şekilde anlatmak yerine, genellikle keyifli bir yüzey seviyesinde kalıyor. Final jeneriğinde gerçek John O’Leary’nin görünmesi ise, filmin geriye dönük olarak bir kitap ve konferans tanıtımına dönüştüğü hissini güçlendiriyor. Bu durum, hikayenin içsel inanç vurgusuyla çelişerek, kahramanın zaferlerinin her zaman alkışlayan kalabalıklarla birlikte gelmesi gibi bir "piyango" fantezisine yol açıyor.
Film, Gregory Poirier’in senaryosu ve Bob Hayes’in kamerasıyla akıcı bir işçilik sunuyor ve neredeyse iki saate yakın süresine rağmen ilgiyi ayakta tutmayı başarıyor. Soundtrack’te Smash Mouth, Journey ve Neil Diamond gibi isimlerden gelen akılda kalıcı şarkılar, filmin duygusal anlarını desteklerken, Mark Isham’ın orijinal müziği biraz gölgede kalıyor.
Sonuç ve Kimler İzlemeli?
“Soul on Fire”, aile değerlerine ve inanca dayalı hikayelere önem veren izleyiciler için tam olarak beklenen duygusal yükselişi sunan, yetkin bir yapım. PG derecesine sahip olan ve 112 dakika süren film, tanıdık anlatım kalıplarını seven izleyiciler için harika bir seçim olabilir. Ancak sinema eleştirmenleri, filmin genel yapısının, bu tür "gerçek hikayeler" arayan ortalama izleyici kitlesi dışında kalanlar için yeterince ikna edici olmayabileceğini belirtiyor.
Kaynak Bilgisi
Bu haberin hazırlanmasında, film incelemesine dair eleştirel analiz ve yapısal bilgiler Variety’de yayımlanan orijinal incelemeden derlenmiştir. Orijinal içeriğe saygı ve şeffaflık, yayın politikamızın temelidir.
