Tarihler 1999 yılını gösterdiğinde, FPS türü altın çağını yaşıyordu. Ancak bu kalabalık pazarda, Legend Entertainment tarafından geliştirilen ve Robert Jordan’ın ünlü fantastik roman serisinden esinlenen The Wheel of Time, eleştirmenlerden övgü almasına rağmen ticari olarak aradığını bulamadı. Oyunun arkasındaki hikaye, sektörde nadiren rastlanan bir azim, kapsam kayması ve teknik imkansızlıklar zinciridir. Geliştirici Glen Dahlgren’in dediği gibi, ‘Bir şeyleri piyasaya sürmüş olmamızın kendisi zaten bir mucize.’

Bu haber, bir oyunun sıfırdan nasıl hayatta kalma mücadelesi verdiğini ve modern oyun motorları üzerindeki beklenmedik etkilerini gözler önüne seriyor. Glen Dahlgren’in hayali, sadece bir oyun değil, Legend Entertainment’ı macera oyunu geliştiricisinden büyük bütçeli FPS stüdyosuna dönüştürecek bir mihenk taşı yaratmaktı.

Başlangıçtaki Çılgın Konsept: FPS, Kart Oyunu ve MMO Karışımı

Oyunun doğuşu, The Wheel of Time lisansıyla tamamen alakasız bir fikirle başladı. Dahlgren, 1994’te Death Gate’i piyasaya sürdükten sonra, Doom’un hızlı aksiyonunu Magic: The Gathering’in karşı hamle mekanikleri ve WizWar gibi masaüstü oyunlarının rol yapma öğeleriyle birleştiren iddialı bir konsept geliştirdi. Bu, temelde dört oyuncunun stratejik casusluk ve büyü tabanlı savaş yaptığı, MMO benzeri karmaşık bir fantezi FPS olacaktı.

Dahlgren, bu konsepti anlatırken, “Birine bir şey yapmayı seçiyorum ve eğer isterseniz siz de buna karşılık verebilirsiniz. Güçlü büyüler yavaş işleyecek, bu da onu taktiksel değil, stratejik bir seçim haline getirecekti” diyerek, fikrin derinliğini vurguluyor.

Lisans Savaşı ve Robert Jordan’ın Tereddütleri

Legend Entertainment, yayıncı devi Random House tarafından satın alındığında, stüdyonun düşük bütçeli macera oyunları yapma yeteneği sömürülmek isteniyordu. Dahlgren, bu durumdan kurtulmak ve sevdiği bir dünyaya dokunmak için cesur bir kumar oynadı: Robert Jordan’ın The Wheel of Time serisini oyunlaştırmayı önerdi. Bu öneri aynı zamanda Random House'a Jordan ile kitap anlaşması yapma fırsatı da sunuyordu.

Ancak süreç kolay olmadı. Başlangıçta Dahlgren, seriye dayalı, 3D dünyada geçen, kılıç formlarının seçildiği durdurulabilir gerçek zamanlı savaşa sahip bir macera oyunu taslağı sundu. Jordan, türün o dönemde düşüşte olması nedeniyle macera oyunlarına şüpheli yaklaştı. Hatta Dahlgren, “Kaderin Faksı” olarak adlandırdığı bir mesajla projenin tamamen bitme noktasına geldiğini düşündü.

Epic Games Ortaklığı ve Unreal Motorunun Etkisi

Jordan, Dahlgren’in serinin ana hikayesine dokunmayacak, paralel bir evrende geçen yeni FPS konseptine ilgi gösterdi. Ancak Random House, oyun sektörüne olan ilgisini kaybettiği için finansal desteği çekti. Dahlgren elinde Jordan'ın onayı olmasına rağmen ne parası ne de teknolojisi vardı.

Bu aşamada imdada Epic Games yetişti. Mark Rein ve Tim Sweeney ile yapılan görüşmeler sonucunda, Legend Entertainment, o zamanlar yeni olan Unreal Engine'in bir kopyasını aldı. Dahlgren, bizzat hazırladığı prototiplerle Tim Sweeney'i üçüncü taraf geliştiricilere Unreal Engine lisansı vermenin potansiyeline ikna etti. Dahlgren, Legend'ın, Epic için Raven Software benzeri, farklı bir ruha sahip oyunlar üreten bir partner olmasını istiyordu.

The Wheel of Time'ın yaşadığı bu teknik zorluklar ve oyun motorunun sınırlarını zorlama çabası, yıllar sonra dahi oyun sektörünün değişmez bir dinamiği olarak karşımıza çıkıyor. Örneğin, modern silahlarla orta çağ savaşlarını birleştiren iddialı strateji oyunu Kingmakers'ın geliştiricileri de, tıpkı Legend Entertainment gibi, Unreal Engine 4 (UE4) motorunu mutlak sınırlarına kadar zorladıklarını, özellikle orta düzey PC'lerde 60 FPS hedefi için optimizasyona ihtiyaç duyduklarını belirterek, planlanan lansmana sadece beş gün kala oyunu erteleme kararı almıştı.

Bu zorlu dinamik, özellikle bağımsız geliştiricilerde daha belirgin hissediliyor. Tıpkı Legend Entertainment'ın o dönemde imkansızı hedeflemesi gibi, günümüzde de tek bir geliştirici tarafından (ForestWare takma adıyla) yürütülen Sword Hero RPG'si, iddialı bir açık dünya, kalıcı uzuv kaybetme mekanikleri ve NPC'lerin oyuncunun eylemlerini hatırladığı 'Trajedi Olayları' (Tragedy Events) gibi sistemik derinliği bir araya getirerek, büyük stüdyoların bile nadiren vaat ettiği bir kapsamı tek başına sunma mücadelesi veriyor.

Oyun nihayet GT Interactive ile bir yayıncı buldu, ancak anlaşma, Dahlgren’in hayal ettiği kapsamı karşılamaktan çok uzaktı.

Sürekli Kapsam Daraltma ve Son Çare Tek Kişilik Mod

Yetersiz bütçe ve sürekli değişen vizyon nedeniyle, orijinal karmaşık multiplayer konseptinin büyük ölçüde küçültülmesi gerektiği anlaşıldı. Geliştirme sürecinin ortasında ekip, oluşturdukları prototipin beklenmedik derecede ilgi çekici bir tek oyunculu macera için zemin oluşturduğunu fark etti.

Oyun, MMO benzeri kalıcı unsurlardan sıyrılıp, daha geleneksel, doğrusal bir FPS kampanyasına dönüştürüldü. Hikaye, Jordan’ın romanlarının ana anlatısını bozmamak adına serinin bir ön bölümü (prequel) olarak tasarlandı. Bu yeni kurgu, multiplayer’daki dört oynanabilir grubun (Aes Sedai, Işığın Çocukları, Forsaken ve Shadar Logoth’un Karanlık Güçleri) etrafında şekillendi.

Projenin bitimine sadece bir yıl kala, Legend yönetiminin tek oyunculu modu tamamen iptal etme kararı alması, Dahlgren’i bir kez daha kapsamı son kez daraltması için zorladı. Seviyeler kesildi, NPC’ler ara sahnelere dönüştü. Oyunun piyasaya çıkan son hali, bu zorlu kesintilerin ürünüydü.

Bu durum, günümüz oyun geliştiricilerinin karşılaştığı 'kalite mi, zaman çizelgesi mi?' ikilemini çarpıcı bir şekilde gösteriyor. 1999'da Legend Entertainment, ticari baskıyla kırpılmış bir ürünü piyasaya sürmek zorunda kalırken, günümüzde bazı stüdyolar ise, teknik zorluklar nedeniyle lansmana günler kala dahi bilinmez bir tarihe erteleme cesaretini gösteriyor. Kingmakers oyununun, çıkışa 5 gün kala yeni bir tarih verilmeden ertelenme kararı hakkında detaylı bilgiye Nexus Haber'de yayınlanan içeriğimizden ulaşabilirsiniz.

Ticari Başarısızlık Ama Kalıcı Miras

The Wheel of Time, 9 Kasım 1999’da piyasaya sürüldü ve eleştirmenlerden büyük övgü aldı (PC Gamer US’ten %90 puan). Ancak ticari olarak başarısız oldu. Dahlgren bu durumu iki ana sebebe bağlıyor:

• Pazarlama Eksikliği: Yayıncı GT Interactive, mali zorluklar yaşarken tüm pazarlama bütçesini aynı dönemde çıkan Unreal Tournament'a kaydırdı.
• Karmaşık Sistem: Magic: The Gathering’den ilham alan karşı hamle tabanlı büyü sistemi (ter’angreal), o dönemin FPS oyuncuları için çok karmaşık ve öğrenilmesi zor bulundu.

Ancak oyunun bir başka, daha önemli bir mirası var: Unreal Engine’e Etkisi. Legend Entertainment, Epic Games’ten bağımsız olarak kendi parçacık sistemini (particle system) ve yapay zeka çözümlerini geliştirdi. Dahlgren’e göre, oyunun kavramsal çizimleri ve mimari detayları Tim Sweeney’i o kadar etkiledi ki, Unreal motorunun sonraki seviye tasarımlarında bu stilin izleri görüldü. Dahlgren, bu sayede Epic'e motorlarını üçüncü taraflara lisanslamanın gücünü gösterdiklerini düşünüyor.

Peki Robert Jordan ne düşündü? Geliştirmenin son aşamalarında Jordan’a sunulan oyunun açılış sekansını izlerken Jordan, sadece tek bir şey söyledi: “Evet, bu çok güzel.” Beş yıllık bir mücadelenin ardından, Dahlgren’in en büyük hayali gerçekleşmişti, her ne kadar ticari olarak beklenen sıçramayı yapamasa da.

Bugün Glen Dahlgren, fantastik roman yazarı olarak kariyerine devam ediyor ve hatta ilk romanlarından bazıları, The Wheel of Time için yaptığı alternatif konseptlerden doğdu. Bu kült FPS, zorlu gelişimine rağmen oyun tarihinin önemli bir teknik ve sanatsal dönüm noktası olarak anılmaya devam ediyor.

Kaynak

Bu haberin hazırlanmasında kaynak olarak kullanılan orijinal metne ve daha detaylı geliştirme hikayesine PC Gamer'ın The Wheel of Time Geliştirme Süreci başlıklı makalesi üzerinden ulaşabilirsiniz.