Korku oyunu denince aklınıza genellikle karanlık koridorlarda aniden beliren yaratıklar veya kan donduran kovalamacalar gelir. Ancak bazı oyunlar, korkuyu çok daha derinden, psikolojik bir gerilimle ve ahlaki ikilemlerle işlemeyi tercih ediyor. İşte Critical Reflex tarafından geliştirilen ve 'anksiyete-korku' türünün en yeni temsilcisi olan No, I'm Not A Human, tam olarak bu felsefeyle oyuncuları koltuklarına bağlıyor.

Oyun, 'Papers, Please' gibi kült bir yapımın mekaniklerini alıp, bunu kıyamet sonrası bir kabusun içine yerleştiriyor. Ancak burada pasaportları değil, insanlığın son kırıntılarını kontrol ediyorsunuz. Peki, kapınızı çalan kişi gerçekten yardıma muhtaç bir insan mı, yoksa insan kılığına girmiş bir canavar mı?

Güneşin Dehşeti ve Zorunlu Misafirperverlik

Oyunun dünyası oldukça acımasız. Güneş, artık yaşam kaynağı değil, gündüzleri dışarıda olan herkesi anında küle çeviren ölümcül bir düşman. Bu nedenle hayatta kalanlar, geceleri sığınacak bir yer aramak zorunda. İşte sizin rolünüz burada başlıyor: Güvenli evinizin kapısı her gece çalınıyor ve dışarıdaki çaresiz insanlar içeri girmek için yalvarıyor.

Ancak durum bu kadar basit değil. Güneş felaketinin yanı sıra, yeryüzünün derinliklerinden 'Ziyaretçiler' (Visitors) adında, insanları mükemmel şekilde taklit edebilen yaratıklar ortaya çıkmıştır. Eğer kapınızı bir Ziyaretçi'ye açarsanız, sabah uyandığınızda diğer misafirlerinizin parçalanmış cesetleriyle karşılaşmanız işten bile değil. Kimseyi almamak da bir seçenek değil, çünkü canavarlar yalnız kalan insanları avlıyor. Bu durum, oyuncuyu sürekli bir ikilem içinde bırakıyor.

Her kapı zili, yeni bir ahlaki sınav anlamına geliyor. Vereceğiniz her yanlış karar, sadece sizin değil, güvendiğiniz insanların da sonu olabilir.

Şeytanın Avukatı: Gerçek Canavar Kim?

'No, I'm Not A Human' oyununu asıl özel kılan şey, insanları ve taklitçileri ayırt etme yöntemi. Ziyaretçileri tanımanıza yardımcı olacak bazı ipuçları var, ancak bunlar oldukça belirsiz ve yoruma açık. Oyunun demosu boyunca keşfedilen bazı ayırt edici özellikler şunlar:

• Bembeyaz Dişler: Kıyamet sonrası bir dünyada şüpheli derecede mükemmel dişler.
• Kırmızı Gözler: Yorgunluktan mı yoksa insan dışı bir doğadan mı kaynaklandığı belirsiz.
• Kirli Tırnaklar: Hijyen eksikliği mi, yoksa toprağın altından geldiklerinin bir işareti mi?
• Kılsız Koltuk Altları: Bu tuhaf ve beklenmedik detay, en dikkatli oyuncuları bile şüpheye düşürebilir.

Burada eleştirel bir bakış açısı devreye giriyor: Ya bu ipuçları oyuncuyu yanıltmak için tasarlanmışsa? Oyun, sizi paranoyaya sürükleyerek masum insanları sırf şüpheli göründükleri için ölüme terk etmenize neden olabilir. Belki de asıl canavar, kapının arkasındakiler değil, elinde silahla yargıda bulunan oyuncunun ta kendisidir. Bu ahlaki gri alan, oyunun gerilimini en üst seviyeye taşıyor.

Neden Sadece Bir Korku Oyunu Değil?

'No, I'm Not A Human', aniden ortaya çıkan yaratıklarla oyuncuyu korkutmak yerine, sürekli bir endişe ve şüphe hali yaratıyor. Gündüzleri kısıtlı enerjinizi kullanarak misafirlerinizi gizlice kontrol etmek, dişlerine veya gözlerine bakmak ve bir anormallik aramak zorundasınız. Birini Ziyaretçi olmakla suçladığınızda ve o kişi ağlayarak hayatı için yalvardığında ne yapacaksınız? İşte oyunun kalbinde yatan soru bu.

Eğer ahlaki kararların ağırlığı altında ezilmekten, yavaş yavaş artan bir gerilimden ve her seçiminizin sonuçlarını yaşamaktan keyif alan bir oyuncuysanız, 'No, I'm Not A Human' kesinlikle denemeniz gereken bir yapım. Oyun, sunduğu stil sahibi ve kabus gibi atmosferiyle, türün meraklıları için eşsiz bir deneyim vaat ediyor.

Bu haberin oluşturulmasında, PCGamer'da yer alan makaleden ilham alınmış ve bilgiler derlenmiştir.