Yıllardır oyuncuların hasretle beklediği tanrı simülasyonu türü, Populous ve özellikle Lionhead Studios'un efsanesi Black & White gibi yapımlarla altın çağını yaşamıştı. Bu boşluğu doldurma iddiasıyla yola çıkan Fata Deum, erken erişim süreciyle oyuncuların karşısına çıktı. Kağıt üzerinde her şey mükemmel görünüyordu: Diğer tanrılarla rekabet, mucizeler, savaşlar ve takipçilerinizi yönetme... Ancak oyun, bu büyük potansiyeli, oyuncuyu tanrısal bir güçten çok, bitmek bilmeyen evrak işleriyle uğraşan bir memura dönüştüren can sıkıcı bir mikroyönetim döngüsüne hapsediyor.

Vaat Edilen Tanrılık Deneyimi ve Acı Gerçeklik

Fata Deum'a başlarken niyetiniz iyi bir tanrı olmak, halkınızı refaha ulaştırmak ve mucizelerle onları etkilemek olabilir. Oyunun temelleri de bu fikri destekliyor: Takipçilerinize ilham verebilir, yeni binalar inşa ederek onları mutlu edebilir veya savaşlara göndererek topraklarınızı genişletebilirsiniz. Ancak bu tanrısal fantezi, daha ilk dakikalarda can sıkıcı mekaniklerle baltalanıyor.

Oyunun en büyük sorunu, vaat ettiği büyük resim stratejisi yerine, oyuncuyu her bir bireyin en küçük ihtiyacıyla bile tek tek ilgilenmeye zorlayan bir mikroyönetim kabusuna sürüklemesi. Bir tanrı gibi hissetmek yerine, sürekli şikayet eden ve kendi başlarına hiçbir şey yapamayan bir grup insanın bitmek bilmeyen talepleriyle uğraşıyorsunuz.

Bir Tanrının Angarya Listesi: Fata Deum'un Oynanış Sorunları

Oyundaki hayal kırıklığı yaratan mekanikler saymakla bitmiyor. Örneğin, bir inşaat alanı belirlediğinizde, takipçileriniz o gün işe başlamayı reddediyor ve ertesi günü bekliyor. Onları hemen çalıştırmak için tek tek tutup inşaat alanına sürüklemeniz gerekiyor. Bu durum, zaten var olan bir otomasyon sistemini neden anlamsız bir ekstra adımla karmaşıklaştırdığı sorusunu akla getiriyor. İşte karşılaşılan temel sorunlardan bazıları:

• Verimsiz İşçiler: Madenlere atadığınız işçilerin çoğunun bir sonraki gün ortalıkta boş boş gezinmesi, kaynak akışınızı tamamen durdurabiliyor. Takipçilerin sağlık, enerji ve üretkenlik gibi istatistikleri olsa da, bu sistemler tutarlı çalışmıyor ve insanları çalışmaya teşvik etmek neredeyse imkansız hale geliyor.
• Sınırlı Ticaret: Köyler arasında kaynak transferi yapmak istediğinizde, günün sonunda sadece tek bir kaynaktan 20 birim gönderebiliyorsunuz. Bu, acil kaynak ihtiyacınızı karşılamayı engelleyen anlamsız bir kısıtlama.
• Anlamsız Savaşlar: Savaşlar, ordunuzu kurup düşmana saldırmaktan ibaret değil. Geceleri rüyalar aracılığıyla takipçilerinizi savaşa hazırlamanız gerekiyor. Savaş anı ise oldukça sönük geçiyor. Kazanan taraf, sihirli bir şekilde düşman köyünün kaynaklarını anında kendi köyüne aktarıyor ve karşı saldırı veya takip gibi stratejik hamlelere yer kalmıyor.

Kötü Olmak Bile Keyif Vermiyor

İyi bir tanrı olmanın getirdiği angaryadan sıkılıp karanlık tarafa geçmeye karar verdiğinizde ise Fata Deum yine hayal kırıklığına uğratıyor. Köylüleri kurban ederek iblisler çağırabilir, ölüleri zombi olarak diriltebilirsiniz. Ancak bu 'kötü' birimler, oyuna beklenen etkiyi yapmaktan çok uzak. İblisler sadece orduya katılmayı beklerken, zombiler normal işçilerin daha verimsiz ve tuhaf çalışan versiyonlarına dönüşüyor. Örneğin, zombilere karanlık düşünceler gibi negatif mucizeler uyguladığınızda enerjileri artıyor. Bu durum, kötü bir tanrı olma fantezisini baltalayan, mantıksız ve tatmin etmeyen bir mekanik olarak karşımıza çıkıyor.

Sonuç olarak, Fata Deum, büyük umutlarla beklenen bir tanrı simülasyonu olmasına rağmen, mevcut haliyle derin bir hayal kırıklığı. Eğer Black & White benzeri bir deneyim arıyorsanız, ne yazık ki aradığınızı burada bulamayacaksınız. Oyunun potansiyelini gerçeğe dönüştürmesi için köklü değişikliklere ihtiyacı var. Aksi takdirde, efsanelerin gölgesinde unutulmaya mahkum olacak.

Bu haberde yer alan bilgiler, PCGamer'da yayınlanan Fraser Brown imzalı makaleden derlenmiştir.