Oyun dünyasında 'yürüme simülatörü' tabiri, genellikle pasif ve hikaye odaklı deneyimler için kullanılırken, Baby Steps bu kavramı kelimenin tam anlamıyla mizahi bir eleştiriye dönüştürüyor. Geliştiriciliğini Gabe Cuzzillo, Maxi Boch ve Bennett Foddy'nin üstlendiği, Devolver Digital tarafından yayımlanan bu bağımsız yapım, oyuncuyu kelimenin tam anlamıyla her adımda zorlayarak, modern oyun tasarımının ve zorluk algısının sınırlarını test ediyor. SenNexus olarak, PC Gamer'ın kapsamlı incelemesini mercek altına aldık ve bu 'Sisifosvari' maceranın hem eğlenceli hem de zaman zaman sinir bozucu yönlerini eleştirel bir gözle değerlendirdik.

Fizik tabanlı oyunlar arasında 'Baby Steps'in sunduğu bu özgün meydan okuma yaklaşımının aksine, bazı yapımlar oyunculara daha geniş ve keşif odaklı dünyalar sunar. Örneğin, uzun bir erken erişim sürecinin ardından 1.0 sürümüne yükselen ve uzay temalı yeni maceralarla gelen Wobbly Life, hem eğlenceli fizik dinamikleri hem de ay yüzeylerinden asteroitlere kadar uzanan zengin bir açık dünya deneyimi vaat ederek bu türdeki çeşitliliği gözler önüne seriyor. Bu yeni uzay genişlemesi ile Asteroit Savunma Birimi görevleri, madencilik keşifleri, uzay kurtarma operasyonları ve nadir eser toplama gibi birçok farklı aktiviteyle oyuncular uzayın derinliklerine davet ediliyor.

Nate'in Başına Gelenler: Bir Kaybedenin Yolda Olma Çilesi

Baby Steps, 35 yaşında, pizza düşkünü ve bodrum katında yaşayan bir karakter olan Nate'i konu alıyor. Gizemli bir şekilde kendini vahşi doğada bulan Nate'in tek amacı, bir dağın zirvesine çıkarak eve dönme umuduyla yola koyulmak. Ancak bu yolculuk, tahmin ettiğinizden çok daha 'ayaklar üzerine' bir deneyim sunuyor. Oyun, özellikle kontrolcü ile oynandığında, her bir ayağın ayrı ayrı kontrol edilmesini gerektiren detaylı bir yürüyüş mekanikleri sunuyor. Bu durum, Nate'in buz üzerinde bir geyik kadar dengesiz olmasına yol açıyor ve oyuncuyu her an düşme riskiyle baş başa bırakıyor. Ancak bu zorluğa rağmen, deneyimli oyuncuların keşfettiği basit ama etkili bir püf noktası var: kamera açısını değiştirerek Nate'in ayaklarını ve zemine basışını tam olarak görmek. Özellikle dar geçitlerde ve tırmanışlarda, tepeden bir bakış açısı, gereksiz düşüşleri önleyerek ilerlemenizi büyük ölçüde kolaylaştırabilir. Bu stratejik ipucu sayesinde, Baby Steps'in benzersiz fizik tabanlı meydan okumaları daha yönetilebilir hale gelirken, oyunun kasıtlı zorluğu ve mizahı da korunmuş oluyor. Bu ve benzeri Baby Steps oyun ipuçları, zorlu tırmanışlarda oyunculara önemli avantajlar sağlayabilir.

Oyun Tasarımına Mizahi Bir Eleştiri: Yardımı Reddeden Adam

Nate, yolda karşılaştığı neşeli bir Avustralyalı yürüyüşçünün sunduğu harita ve diğer yardımları reddeden, sosyal etkileşimden kaçınan bir karakter. Bu durum, oyunun temelindeki mizahı ve eleştirel duruşu pekiştiriyor. Baby Steps, oyunları "challenge" olarak gören, "hard mode" veya "iron man run" gibi terimlerle zaferlerini abartan oyuncu tipini tiye alıyor. Kaybolduğunda bile asla yol tarifi sormayan o inatçı erkek imgesini Nate üzerinden somutlaştırıyor. Her çamurda düşüşüyle rengi değişen tulumuyla Nate, 'maço zafer' peşindeki oyuncuların komik bir karikatürü adeta.

"Baby Steps, oyunların meydan okuma fikrini, sarı boyanın video oyunlarını mahvettiğine dair gururlu beyanatları, bir adam tipi olarak kişiselleştiriyor: Ne kadar kaybolsa da yol tarifi sormayacak olan adam."

Ödül Sisteminin Yeniden Tanımlanması: Sadece Diyaloglar mı Var?

Pek çok oyunda zafer, bir eşya, bir yetenek veya görsel bir şölenle ödüllendirilirken, Baby Steps'te devam etmenin ödülü tamamen farklı: Akılda kalıcı, keskin diyaloglara sahip ara sahneler. Özellikle Bennett Foddy'nin sesiyle hayat bulan Avustralyalı karakterin Nate üzerindeki baskın kişiliği, fizik tabanlı komedinin yorucu hale geldiği anlarda dahi oyunu ayakta tutuyor. Bu durum, oyuncuyu alışılmadık bir beklenti yönetimine itiyor ve oyunun temelindeki hiciv anlayışını güçlendiriyor.

Zorluk ve Mizah Arasındaki İnce Çizgi: "Aslında Bu Saçmalık Değil mi?"

Baby Steps, oyuncuları bilerek sinir etme potansiyeline sahip. Yanlışlıkla düşen bir şapka için saatlerce uğraşmak, çamurda defalarca kayıp geri dönmek ya da "Kutu Cehennemi" gibi labirentlerde kaybolmak, oyunun bir noktada "komik hiciv"den "gerçek saçmalık" çizgisine geçmesine neden olabilir. Özellikle kumlu bölgeler, pek çok oyuncu için bu "saçmalık" hissinin zirve yaptığı anlar olarak belirtiliyor. Ancak bu kasti zorluk, oyuncuyu kendi beklentilerini sorgulamaya itiyor.

Fast Travel Felsefesi: Ambling'in Değeri

Bazı oyuncular için Skyrim'deki hızlı seyahat seçeneğinin oyundan aldıkları keyfi bitirmesi gibi, Baby Steps de "dolambaçlı yoldan gitmenin" veya "amaçsızca gezinmenin" değerini komik bir şekilde vurguluyor. Yedi saat kadar bu ambling komedisi güldürse de, sonraki yedi saat yerini yorgunluk ve neşesizliğe bırakabiliyor. Ancak oyunun hikaye anlatımı ve diyalogları, bu noktadan sonra oyuncuyu tutmayı başarıyor.

Sonuç: Nefret Etmeyi Seveceğiniz Bir Oyun

PC Gamer, Baby Steps'i 85 puanla değerlendiriyor ve oyunu 'Sisifosvari bir meydan okuma' olarak tanımlıyor. Bu, artık 'W' tuşuna basıp yürümenin ne kadar basit bir eylem olduğunu asla hafife almayacağınız bir deneyim sunuyor. Oyun, sıradanlığa meydan okuyan, mizahı ve zorluğu bir arada sunan eşsiz bir yapım olarak öne çıkıyor. Geleneksel oyun anlayışına eleştirel bir bakış açısı getiren Baby Steps, hem sizi kahkahalara boğacak hem de sabrınızı sonuna kadar zorlayacak bir yapım. Belki de bu yüzden, inceleme yazısında da belirtildiği gibi, bir oyunu aynı anda hem sevip hem nefret etmek mümkün olabiliyor.

Kaynak: Daha fazla detay ve İngilizce orijinal inceleme için PC Gamer'ın Baby Steps İncelemesi'ni ziyaret edebilirsiniz.