Korku sinemasının ikonikleşmiş ev istilası temasını yeniden canlandıran The Strangers (Yabancılar) serisi, yönetmen Renny Harlin’in (Die Hard 2, Deep Blue Sea) yönetiminde iddialı bir üçlemeye dönüştü. Slovenya'da, tek seferde ve kesintisiz çekilen bu üçlemenin (Yüzüklerin Efendisi'ni anımsatan bir prodüksiyon biçimi) ikinci ayağı olan 'Chapter 2' (Bölüm 2) izleyicilerle buluştu. Ancak eleştirmenler, bu uzun soluklu yaklaşımın seriye değer katıp katmadığı konusunda ikiye bölünmüş durumda.

Serinin 2008 yapımı orijinal filmi Bryan Bertino imzasıyla minimalist ve ürkütücü atmosferiyle öne çıkmış, 2018'deki devam filmi 'Prey at Night' ise daha konvansiyonel bir slasher yapısıyla canlılığını korumuştu. Harlin’in vizyonu ise bu basit ve etkili temayı bir destana dönüştürmek, ancak ‘Bölüm 2’nin varlığı, hikayenin tek bir filmde kolaylıkla anlatılabilecekken gereksiz yere uzatıldığı eleştirilerini beraberinde getiriyor.

Üçleme Kararı Tartışma Yaratıyor: Gereksiz Genişleme mi?

Bir hikaye üçlemesi, genellikle tematik derinlik ve karakter gelişiminde önemli bir genişleme vaat eder. Ancak The Strangers üçlemesi için durum farklı görünüyor. Kaynak metinler, bu kadar yoğun bir çekimin, içerik zenginliğinden ziyade bir prodüksiyon tercihi olduğunu gösteriyor. Filmin genel akışı, Madelaine Petsch'in canlandırdığı Maya karakterinin sürekli bir kaçış ve kovalamaca içinde olmasından ibaret.

Eleştirmenler, 'Bölüm 2'nin, 'Bölüm 1'den sonraki ılımlı heyecanı bile karşılayamadığını, özellikle senaryo ve karakterlere yüklenen zayıf arka plan hikayeleri nedeniyle Fantastic Fest gibi festivallerde daha kötü yorumlar aldığını belirtiyorlar. Ancak Harlin'in yönetim becerisi, filmi 'suçlu zevk' sınıfında iyi bir gerilim deneyimi olarak kurtarıyor.

Harlin’in üçleme kararı gibi, sinema dünyasında başarıyı maksimize etmek için atılan stratejik adımlar, özellikle ödül sezonlarında kritik öneme sahiptir. Oscar ve Golden Globe yarışında stüdyolar, adaylık şansını artırmak için filmlerini ve oyuncularını en avantajlı konumlara yerleştirmeye çalışır. Bu kapsamda, bir oyuncunun 'Başrol' mü yoksa 'Yardımcı Rol' mü kategorisinde yarışacağı kararı, oyların bölünmesini önlemek ve rekabeti azaltmak adına hayati bir hamle haline gelir. Bağımsız yapımcılar için ise bu süreç, yüksek maliyetli başvurular ve görünürlük elde etme mücadelesiyle büyük bir finansal kumar anlamına gelir. Hollywood'un bu yüksek maliyetli ve karmaşık Oscar ve Golden Globe ödül stratejileri hakkında detaylı bilgilere buradan ulaşılabilir.

Bölüm 2: Gerilim Ustası Renny Harlin İş Başında

Film, 'Bölüm 1'in sonunda ölüm döşeğinde bırakılan Maya’nın (Madelaine Petsch) uyanmasıyla başlıyor. Hastanede kısa süre sonra tecrit edilmiş, gücü kesilmiş ve kilitlenmiş bir durumda, maskeli katillerin yeniden hedefi oluyor. Yönetmen Harlin, filmi çabucak hastane ortamından (ki bu durum orijinal 'Halloween II' gibi filmleri anımsatması açısından akıllıca bir kaçınmadır) çıkararak, Oregon'u taklit eden kasvetli Slovenya ormanlarına ve terk edilmiş mekanlara taşıyor.

Filmde diyaloglar minimal düzeyde tutulmuş; bunun yerine gerilim, Madelaine Petsch'in fiziksel performansı ve bitmek bilmeyen kovalamacalar üzerine kurulmuş. Maya, açık karın yarasını dikme sahnesi gibi acı dolu anlarla izleyiciyi içine çekerken, Petsch karakterin artan azmini başarıyla yansıtıyor. José David Montero’nun sinematografisi ve Justin Burnett ile Oscar Senen’in müziği, atmosferik korkuyu başarıyla destekliyor.

Senaryonun Zayıf Karnı: Arka Plan Çabası ve Mantık Hataları

Alan R. Cohen ve Alan Freedland'in senaryosu, aksiyonu dinamik tutsa da mantıksal tutarsızlıklar içeriyor. Özellikle kasaba halkının (Venus sakinleri) kime güvenilebileceğini anlama noktasında yaşanan kafa karışıklığı, yer yer 1970'lerin İtalyan giallo gerilimlerinin mantıksız anlarını hatırlatıyor. Şerif (Richard Brake) dahil olmak üzere kimseye güvenilemiyor.

• Gereksiz Geriye Dönüşler: En çok eleştirilen kısım, maskeli katillerin okul çağındaki geçmişlerine odaklanan geri dönüş sahneleri. Bu sahneler, mevcut dehşete psikolojik bir temel atma çabası olarak görülse de, serinin ilk iki filmiyle bağ kurmadığı için zayıf ve ilkel kalıyor.
• CGI Fiyaskosu: Maya’nın ormanda karşılaştığı, bilgisayar üretimi (CGI) yırtıcı hayvan sahnesi, filmin genel gerilimini bozarak inandırıcılıktan uzak bulunuyor ve 'filmin zirveden düşüş anı' olarak nitelendiriliyor.

Bölüm 3 İçin Kalan Gizemler: Tarikat mı, Komplo mu?

'Bölüm 2'nin finaline doğru, hikaye yüksek vücut sayısının basit bir seri cinayetten fazlası olabileceğine dair ipuçları veriyor. Devam eden bir ipucu, tüm bu dehşetin bir tür dini fanatizm veya kasabayı kapsayan daha büyük bir komplo ile bağlantılı olabileceği yönünde. Tıpkı ilk filmde olduğu gibi, final jeneriği sonrası sahne, üçlemenin gerçekten de bu büyük komployu açıklayacağı sinyalini vererek izleyiciyi 'Bölüm 3'e hazırlıyor.

Özetle, 'The Strangers: Chapter 2' teknik olarak gerilimi yüksek, Madelaine Petsch’in fiziksel emeğiyle ayakta duran bir kovalamaca filmi olsa da, hikayeyi uzatma çabası ve zayıf senaryo tercihleri nedeniyle eleştirel anlamda tökezliyor. Serinin hayranları için hızlı ve kanlı bir eğlence sunabilir, ancak orijinal filmin minimalist dehasını yakalamaktan uzak kalıyor.

Bu tür genişleme çabalarının ve tür doygunluğunun getirdiği risklerin aksine, küresel sinemada yerel başarılarıyla dikkat çeken yapımlar da öne çıkıyor. Örneğin, Endonezya sinema endüstrisi, uzun süredir vazgeçilmezi olan korku filmleri döngüsünden çıkış yolları arayarak, stratejik bir dönüşümle yerel gişede Hollywood'u geride bırakmıştır. 2025 yılının başından itibaren Endonezya'da yerel filmler, izleyicilerin %63'ünü (55.8 milyon kişi) çekerek büyük bir pazar payına ulaşmış ve animasyon, drama ve melez türlere odaklanarak kalite ve çeşitliliği artırmıştır. Endonezya'daki bu dönüşüm, sinema dünyasında sürdürülebilir başarının sadece tek bir türe bağlı kalmaktan öte, yaratıcı hırs ve altyapısal reform gerektirdiğini gösteriyor.

Seri filmlerin bu genişleme çabalarının aksine, sinema dünyasında derin temalara odaklanan bağımsız yapımlar da dikkat çekmeye devam ediyor. Örneğin, Fransız sinemasının usta ismi Claire Denis'in yeni filmi "The Fence", Batı Afrika'da geçen ve post-kolonyal gerilimleri, ekonomik eşitsizlikleri ve derin köklü adaletsizlikleri ele alan çarpıcı bir yapımdır. Film, bir inşaat sahasındaki basit bir tel örgü etrafında gelişen çatışma üzerinden, Matt Dillon ve Isaach de Bankolé'nin etkileyici performanslarıyla Batılı ayrıcalıklar ve yerel halkın ezilmişliği gibi evrensel temaları güçlü bir şekilde işliyor.

Kaynak: Bu haber, Variety’de yayınlanan ‘The Strangers: Chapter 2’ film incelemesine dayanarak derlenmiştir.