Yıllardır kaldıkları huzurevinde sistematik olarak aşağılanan ve istismara uğrayan bir grup yaşlı, artık sabırlarının sonuna gelmiştir. Sevdikleri tarafından terk edilmiş ve kaybedecek hiçbir şeyleri kalmamış bu insanlar, ellerine geçirdikleri silahlarla yönetime karşı bir isyan başlatır. Bu başkaldırı, sadece manşetleri süslemekle kalmaz, aynı zamanda tüm ülkeyi şoke eder ve uğruna savaşmaya değer bir şey bulmanın asla geç olmadığını kanıtlar. Bu çarpıcı senaryo, Bosnalı yönetmen Dino Mustafić'in yeni filmi “The Pavilion”un (Pavyon) ana temasını oluşturuyor.

Saraybosna Film Festivali'nin açılış filmi olarak seçilen bu kara komedi, toplumun en savunmasız kesimlerinden birinin onur mücadelesini, Balkan sinemasına özgü o keskin mizah anlayışıyla perdeye taşıyor. Film, sadece bir huzurevi hikayesi değil, aynı zamanda modern toplumların yaşlılarına karşı geliştirdiği kayıtsızlığın ve 'işe yaramaz' olarak gördüklerini nasıl kenara ittiğinin de bir alegorisi.

Yönetmenin Gözünden: “Yaş Ayrımcılığına Karşı Politik Bir Duruş”

20 yılı aşkın bir aradan sonra kurmaca sinemaya “The Pavilion” ile dönen yönetmen Dino Mustafić, bu filmin kendisi için “insan ilişkilerinin en derin katmanlarını keşfedebileceği bir alan” olduğunu belirtiyor. Tiyatro ve belgesel alanındaki başarılı kariyerinin ardından bu projeye yönelmesinin sebebini ise karakterleri katman katman inşa etme arzusu olarak açıklıyor.

Mustafić, filmin amacını şu sözlerle özetliyor: “Beni ‘Pavilion’a çeken şey, kişisel olanla politik olanın iç içe geçmesiydi. Bu sadece bir huzurevi hikayesi değil, aynı zamanda toplumun artık ‘faydalı’ görmediği kişileri yavaş yavaş dışlayan bir sistemin öyküsü. Unutulmuş mekanlarda bile mizahın, dayanışmanın ve hatta isyanın ortaya çıkabileceğini göstermek istedim.”

Film, yaşlı karakterlerini sadece pasif kurbanlar olarak göstermeyi reddediyor. Aksine, onları zekaları, argo mizahları ve cinsel arzularıyla yaşayan, nefes alan bireyler olarak tasvir ediyor. Yönetmene göre bu, yaşlandıkça bireylerin temel insani ihtiyaçlarının yok sayıldığı bir kültüre karşı “yaş ayrımcılığına karşı politik bir duruş” niteliği taşıyor.

Eleştirel Bakış: İsyan Bir Çözüm mü, Yoksa Güçlü Bir Sembol mü?

“The Pavilion”un seçtiği yol, şüphesiz bazı tartışmaları da beraberinde getiriyor. Film, ihmal ve istismara karşı silahlı bir başkaldırıyı merkezine alarak oldukça radikal bir anlatı sunuyor. Peki, bu durum şiddeti bir çözüm olarak meşrulaştırır mı? Şeytanın avukatlığını yapacak olursak, filmin bu yaklaşımının, yaşlıların karşılaştığı sistemik ve karmaşık sorunları basite indirgediği ve gerçekçi olmayan bir çözüm sunduğu iddia edilebilir.

Ancak diğer bir perspektiften bakıldığında, bu 'silahlı isyan' aslında güçlü bir metafor. Film, sesi duyulmayan, toplum tarafından görünmez kılınan bir grubun, dikkat çekmek için ne kadar ileri gidebileceğini gösteren sembolik bir eylem sunuyor. Yönetmen Mustafić'in de belirttiği gibi, “Benim ülkemde komedi, genellikle gerçeklikten sağ çıkmanın tek yoludur.” Bu kara mizah, konunun ciddiyetini azaltmak yerine, en karanlık anlarda bile insan sıcaklığının ve kahkahanın hayatta kalabileceğini hatırlatıyor.

Film Künyesi ve Yapım Bilgileri

Bölgenin önemli yeteneklerini bir araya getiren filmin oyuncu kadrosu ve yapım ekibi dikkat çekiyor. Bosna-Hersek, Hırvatistan, Kuzey Makedonya, Sırbistan ve Karadağ ortak yapımı olan film, Balkan sinemasının kolektif ruhunu yansıtıyor.

15-22 Ağustos tarihleri arasında gerçekleşecek olan Saraybosna Film Festivali'nin açılışını yapacak olan “The Pavilion”, şimdiden hem konusu hem de yaklaşımıyla yılın en çok konuşulacak filmlerinden biri olmaya aday. Yönetmen Mustafić için ise bu, “Filmin nihayet evine dönmesi” anlamına gelen oldukça duygusal bir an.

Bu haberde yer alan bilgiler, Variety'de yayınlanan makaleden derlenerek Nexus Haber editörleri tarafından yeniden yorumlanmış ve zenginleştirilmiştir. Orijinal kaynağa göz atmak isterseniz buraya tıklayabilirsiniz.