Bir Broadway şovunu alıp şehir şehir gezdirmek, hassas bir denge sanatıdır. Işıklar, kostümler ve büyük prodüksiyonlar bir yana, her gece farklı bir sahnede aynı büyüyü, aynı enerjiyi ve aynı duygusal derinliği yakalamak, projenin bel kemiğini oluşturan asıl zorluktur. İşte tam da bu noktada, efsanevi müzisyen Neil Diamond'ın hayatını konu alan "A Beautiful Noise" müzikali, turne koreografı Yasmine Lee'nin yenilikçi yaklaşımıyla öne çıkıyor.

Müzikal, Diamond'ın Brooklyn'deki mütevazı başlangıcından küresel bir rock ikonuna dönüşümünü "America", "Forever in Blue Jeans" ve elbette "Sweet Caroline" gibi hitleriyle anlatıyor. Ancak Lee'ye göre bu gösteriyi özel kılan şey, sadece şarkılar değil, o şarkıların arkasındaki hikayeyi anlatan ekibin ta kendisi.

Neil Diamond'ın Zihnindeki 'Gürültü' Sahnede

"A Beautiful Noise"un en çarpıcı ve özgün yönlerinden biri, dansçı topluluğunun (ensemble) geleneksel rolünün dışına çıkması. Yasmine Lee, bu topluluğu sadece birer dansçı olarak değil, Neil Diamond'ın zihnindeki 'gürültü' olarak konumlandırıyor. Yani sahnede gördüğümüz her bir dansçı, aslında sanatçının yaratıcı sürecinin, endişelerinin, ilham perilerinin ve içsel çatışmalarının birer yansıması.

Lee, bu konseptin altını çiziyor: "Topluluk, kahramanımızın farklı bir yönünü temsil ediyor. Bu nedenle Neil sahnedeyken 'Gürültü' de hep orada. Bu, hikaye anlatımına inanılmaz bir derinlik katıyor." Bu yaklaşım, seyirciye sadece bir biyografi izletmekle kalmıyor, aynı zamanda bir sanatçının zihninin içinde görsel bir yolculuğa çıkarıyor.

Koreografın Felsefesi: Seyirciyi Sahneye Çekmek

Bir gösteri büyük ve coşkulu bir salona geldiğinde, sanatçıların içgüdüsel olarak enerjilerini seyirciye doğru 'itme' eğiliminde olduğunu belirten Lee, burada şeytanın avukatlığını yaparak tam tersi bir yaklaşımı benimsediğini vurguluyor. Ona göre bu, gösterinin ruhuna aykırı.

"Bu gösteriyi büyük, göz kamaştırıcı bir Broadway müzikali olarak görüyorum. Ama aynı zamanda Neil Diamond adlı tek bir insan hakkında küçük bir oyun olarak da görüyorum... Seyircinin bize gelmesini sağlamalıyız. Onlardan sahneye doğru eğilmelerini ve kalplerinin hikayeye takılmasını istiyorum. Eğer enerjiyi sadece ileriye doğru püskürtürsek bunun mümkün olacağını sanmıyorum."

Bu felsefe, gösterinin her sahnede, boyutları ne olursa olsun, samimiyetini korumasını sağlıyor. Teknik ayarlamalar (örneğin sahne görüş açıları) yapılsa da, oyunun özü ve anlatımı sabit kalıyor. Lee'nin bu karşıt görüşü, gösterinin sadece bir eğlence değil, aynı zamanda duygusal bir bağ kurma aracı olduğunu kanıtlıyor.

İkonik Anlar ve Anlatımdaki Riskler

Lee, koreografisini oluştururken gurur duyduğu iki özel anı paylaşıyor. Bunlardan ilki "Forever in Blue Jeans". Bu şarkı, normalde sadece Neil Diamond sahnedeyken görünen 'Gürültü'nün, eşi Marcia Murphey yalnızken sahneye çıktığı tek an. Lee, "Bu an, Neil'in kafasındaki gürültünün eşini de nasıl etkilediğini gösterdiğimiz bir an. Bir bakıma, Marcia da o gürültüyü duyabiliyor. Bu, anlatımda aldığımız bir riskti ve her gece harika bir şekilde işliyor" diyor.

Diğeri ise hayranların ve ekibin favorisi olan "Stadium" potpuri bölümü. Bu bölüm, Neil Diamond'ın konser anını canlandırıyor ve dansçıların tüm enerjilerini ve yeteneklerini sergilediği yüksek oktanlı bir performans sunuyor. Bu an, Lee'nin bahsettiği "seyirciyi içeri çekme" felsefesinin aksine, saf gösteri ve enerjinin zirveye ulaştığı, dengeli bir kontrast yaratıyor.

Sonuç olarak, "A Beautiful Noise" müzikalinin turne başarısı, sadece hit şarkılardan veya göz alıcı danslardan ibaret değil. Başarının temelinde, bir sanatçının iç dünyasını sahneye taşıyan cesur bir konsept, seyirciyle samimi bir bağ kurmayı hedefleyen zıt bir felsefe ve bu vizyonu her gece yeniden hayata geçiren tutkulu bir ekip yatıyor.

Kaynak

Bu haberde yer alan bilgiler, tur koreografı Yasmine Lee ile yapılan ve Variety'de yayınlanan röportajdan derlenmiştir.